Η Βουρβουριά, είναι ένα μικρό γραφικό χωριό της κεντρικής Νάξου, κτισμένο σε εύφορη περιοχή ανάμεσα σε δύο ποτάμια.

Σύμφωνα μάλιστα με μια εκδοχή, οφείλει το όνομά της στα βούρλα που υπήρχαν σε αφθονία στις όχθες των ποταμών.

Το πρώτο επίσημο έγγραφο όπου αναφέρεται η Βουρβουριά είναι του 1538, ωστόσο οι εκκλησίες του οικισμού μαρτυρούν ότι η περιοχή είχε κατοικηθεί πολύ νωρίτερα.

Μέχρι το 1950, η Βουρβουριά ήταν ένα όμορφο και πλούσιο χωριό με περισσότερους από 150 μόνιμους κατοίκους και μεγάλη παραγωγή λαδιού.

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, τα περισσότερα σπίτια είναι άδεια και οι μόνιμοι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 25, η Βουρβουριά όμως εξακολουθεί να είναι ένα πολύ όμορφο χωριό.

Εκτός από τα πετρόχτιστα αρχοντικά με τα μεγάλα μπαλκόνια, και τις αυλές με τις καμάρες, στα αξιοθέατα του χωριού ανήκουν επίσης και οι παλιές εκκλησίες του Αγίου Κωνσταντίνου (1311), της Αγίας Παρασκευής (1397), του Αγίου Γεωργίου (1762) όπως επίσης και η εκκλησία του Αγίου Προκοπίου που κτίστηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Επίσης μέσα στο χωριό υπάρχουν τα ερείπια από 3 παλιά ελαιοτριβεία, ενώ λίγο πιο έξω, στέκουν ακόμα τα παλιά πλυσταριά δίπλα στο πηγάδι που κάποτε ήταν πολύ σημαντικό για τη ζωή των κατοίκων.

Απομεινάρι της Φραγκοκρατίας στη Βουρβουριά, τα λείψανα του πύργου του Άρχου, δηλαδή του άρχοντα Σομαρίπα, που βρίσκονται μέσα στο περιβόλι ενός κατοίκου του χωριού.

Κάθε χρόνο στις 8 Ιουλίου, γιορτάζει η ενοριακή εκκλησία του Αγίου Προκοπίου, και σύμφωνα με το έθιμο, οι κάτοικοι υπό τους ήχους της καμπάνας κάνουν λιτανεία με τις παλιές εικόνες της εκκλησίας στα δρομάκια του χωριού.