Ο Δανακός είναι ένα μικρό χωριό, κτισμένο στο βάθος μιας χαράδρας, στους πρόποδες του όρους Δίας ή Ζας. Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα χωριά της Νάξου, καθώς αναφέρεται στον Όμηρο, το Θουκυδίδη κ.ά., αλλά και όπως μαρτυρούν τα απομεινάρια αρχαίων νεκροταφείων, πηγαδιών και βυζαντινών εκκλησιών στην περιοχή.

Λέγεται ότι το όνομά του προήλθε από τους Δαναούς που κατοίκησαν πρώτοι στην περιοχή. Κατά μια άλλη εκδοχή, το χωριό ονομάστηκε Δανακός από την αρχαία λέξη «δάναξ» που σημαίνει καλάμι, εξ’ αιτίας των πολλών καλαμιών που υπήρχαν στην περιοχή.

Ο Δανακός φημίζεται για τα πολλά νερά του. Πηγές εφοδίαζαν το χωριό με καθαρό, κρυστάλλινο νερό, ενώ ποτάμια και ρυάκια παλαιότερα κινούσαν νερόμυλους. Επτά από αυτούς στέκονται ακόμα στη ρεματιά του Δανακού, απομεινάρια παλαιότερης μεταποιητικής διαδικασίας.

Η ρεματιά του Δανακού είναι ένα φυσικό μνημείο με πλούσια βλάστηση κυρίως από πλατάνια και πικροδάφνες (φυλλάδες). Κύριο χαρακτηριστικό της ρεματιάς είναι η φυσική πηγή νερού που βρίσκεται στη δυτική πλευρά της.

Στο πλάτωμα της πηγής στέκει ένας αιωνόβιος πλάτανος κάτω από τον οποίο, κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως τα κουζινομαγειρέματα και συναυλίες από γνωστούς έλληνες καλλιτέχνες.

Σήμερα ο Δανακός έχει περίπου 160 μόνιμους κατοίκους, που στην πλειοψηφία τους είναι κτηνοτρόφοι, κτίστες της πέτρας και μυλωνάδες.

Εάν βρεθείτε στον Δανακό, μην παραλείψετε να δείτε τη μαγευτική τοποθεσία της Βρύσης με την πηγή και τα πλατάνια, αλλά και τη Μονή Φωτοδότη, το παλαιότερο μοναστήρι της Νάξου, που βρίσκεται λίγο πιο έξω από το χωριό.

Πολιούχος του Χωριού είναι η Ζωοδόχος Πηγή. Η εκκλησία βρίσκεται δίπλα στη Βρύση του Δανακού. Την παραμονή της εορτής τελείται Εσπερινός και ανήμερα τελείται Θεία Λειτουργία. Μετά το πέρας της λειτουργίας γίνεται περιφορά της εικόνας και λιτανεία.

Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τον καφέ τους και τοπικούς μεζέδες στις ταβέρνες του χωριού.