Το Σκαδό είναι ένα μικρό παραδοσιακό χωριό της ορεινής Νάξου, κτισμένο αμφιθεατρικά στις ανατολικές πλαγιές του όρους Κόρωνος.

Με όμορφα δίπατα σπίτια, και κυριολεκτικά πνιγμένο στο «πράσινο», λέγεται ότι χρωστάει το όνομά του στις πολλές συκιές που υπήρχαν στην περιοχή («συκιά=ισκάς-ισκάδο-Σκαδό»).

Το Σκαδό ανήκει στα σμυριδοχώρια του νησιού, οι κάτοικοί του, δηλαδή, έχουν «μερίδιο» στα ορυχεία σμύριδας και εργάζονται σ’ αυτά. Δεν είχαν ποτέ μεγάλη αγροτική παραγωγή, ούτε ανεπτυγμένη κτηνοτροφία και γι’αυτό την περίοδο της Κατοχής, όταν τα ορυχεία έκλεισαν, πολλοί πέθαναν από την πείνα.

Σήμερα το χωριό έχει περίπου 120 μόνιμους κατοίκους και αρκετά εγκαταλελειμμένα σπίτια, αλλά τα καλοκαίρια ζωντανεύει, γεμίζει κόσμο, και γίνεται μια όμορφη όαση δροσιάς και χαλάρωσης.

Στα αξιοθέατά του ανήκουν το παλιό ελαιοτριβείο στο κέντρο του χωριού για το οποίο γίνονται προσπάθειες να λειτουργήσει σαν εκθεσιακός χώρος, η εκκλησία της Παναγίας που λέγεται ότι κτίστηκε στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, και γιορτάζει με μεγάλο πανηγύρι την παραμονή και ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο, καθώς και η πολύ ενδιαφέρουσα Λαογραφική Συλλογή της Μαριγώς Πιτταρά.

Βρίσκεται στις αίθουσες και στην αυλή ενός κτιρίου στο χωριό και περιλαμβάνει έπιπλα, ξύλινα και σιδερένια εργαλεία, όπλα, πήλινες κυψέλες, είδη οικιακής χρήσης, τοπικές ενδυμασίες, κεντήματα, καθώς και αντικείμενα προετοιμασίας και παραγωγής οίνου και τυριού.